ถนนต้นไม้ เรียงราย สายสุวรรณฯ

ยอดยางชัน นั้นสูง พุ่งสู่ฟ้า

รับตะวัน บังแสง แรงศรัทรา

ฉ่ำอุรา รับลม ชมริมทาง

ดูตะเกียง เกี่ยวขอ รอรับอยู่

อดีตผู้ ผ่านพ้น คิดค้นสร้าง

เจ้าพายุ ตะเกียงใหญ่ ใสสว่าง

ระหว่างกลาง ลับล้า ท้าอารมณ์

พิพิธภัณฑ์ อยู่สุวรรณ นั้นล้ำค่า

ของเก่ามา มีวาง วันสุขสม

อดีตลับ ร่วงเลย เคยเข้าชม

น่านิยม คนคิด คัดเลือกไว้

สามล้อปั่น แปลเปลี่ยน เวียนมาอีก

รับเครื่องปีก ปรับแก้ แลดูใหม่

สามล้อเครื่อง เกวียนลาก ลุกแล่นไกล

มีไว้ใช้ ทดขา เวลาแรง

บ้านไม้ไผ่ พับวาง สร้างไว้ขาย

เย็นสบาย นัยน์ตา สะท้อนแสง

ผิวไผ่งาม ตามธรรม นำมาแต่ง

หน่อไม้แกง กินกัน กับข้าวไทย

สะพานดำ ทำด้วยเหล็ก รถไฟผ่าน

มีมานาน กาลเก่า แก่ยิ่งใหญ่

ข้ามลำน้ำ หนุมาน ผ่านกรุงไกล

คนเดินใน นั้นช่อง ท่องเทียวกัน

กล้าต้น อินระดา